จะผ่านไปกี่ฝน ต้องทนอีกกี่หนาว
ต้องผ่านไปกี่ครั้งหนอ
ความเงียบเหงาจึงจะหายไป
ต้องทนอยู่อย่างนี้ กี่ปีจึงจะหาย
ต้องทนอยู่กับความเงียบเหงาเดียวดาย
ไม่มีสักคน
ใครสักคนที่ให้ฉันได้นอนคิดถึง
ในยามที่ไกลห่าง
ให้คอยได้เอ่ยคำหวานทุกคราวที่โทรคุย
ยังพอมีบ้างไหม
อยากจะมีสักคนที่คอยหวง
คอยเดินควงในวันที่สดใส
อาจจะมีบางทีที่ทะเลาะกันบ้าง
ให้พอได้ชื่นใจ
คงดีกว่าเหงาเดียวดาย เพียงลำพัง
ต้องอีกกี่ฤดู ที่ทนอยู่อย่างนี้
ช่วยส่งใครสักคนมาให้ฉันที
ให้ไม่เหงาใจ
ใครสักคนที่ให้ฉันได้นอนคิดถึง
ในยามที่ไกลห่าง
ให้คอยได้เอ่ยคำหวานทุกคราวที่โทรคุย
ยังพอมีบ้างไหม
อยากจะมีสักคนที่คอยหวง
คอยเดินควงในวันที่สดใส
อาจจะมีบางทีที่ทะเลาะกันบ้าง
ให้พอได้ชื่นใจ
คงดีกว่าเหงาเดียวดาย เพียงลำพัง
อยากจะมีสักคนที่คอยหวง
คอยเดินควงในวันที่สดใส
อาจจะมีบางทีที่ทะเลาะกันบ้าง
ให้พอได้ชื่นใจ
คงดีกว่าเหงาเดียวดาย
อยากจะมีสักคนที่คอยหวง
คอยเดินควงในวันที่สดใส
อาจจะมีบางทีที่ทะเลาะกันบ้าง
ให้พอได้ชื่นใจ
คงดีกว่าเหงาเดียวดาย เพียงลำพัง